Առաջին օրը մինչ կհասնեինք Արատես կանգ առանք Շատին գյուղի դպրոցում, որտեղ ջերմ ընդունելության արժանացանք տեղի սովորողների կողմից։ Փոքրիկ էքսկուրսիա անցկացրեցինք դպրոցով, որից հետո նրանց ուղեկցությամբ ուղևորվեցինք Շատիվանք։ Ճիշտ է՝ ճանապարհը երկար և հոգնեցուցիչ էր, բայց բնության գեղեցկությունը մեզ ստիպում էր շարունակել ճանապարհը և հասնել նպատակակետին։
Շատիվանքը գտնվում է Շատին գյուղից մոտ 4 կմ դեպի արևելք, համանուն ձորակի աջ ափին: Հիմնադրվել է Սյունյաց Սմբատ, Սահակ իշխանների և Սոփիա տիկնոջ հրամանով 929թ.-ին: Բաղկացած է եկեղեցուց և վանական միաբանության բնակելի այլ շենքերից: Եկեղեցին կոչվել է սբ. Սիոն: Վանքն իր անունը ստացել է Վերին Նորավանքի առաջնորդ Շատիկ Մենակյացի անունից: Վերակառուցվել է 17-րդ դարի երկրորդ կեսին`ջուղայեցի հարուստ վաճառականների նախաձեռնությամբ:
Արդեն ամբողջությամբ թրջված և հոգնած շարժվեցինք դեպի Արատես։ Հասնելուն պես տեղավորվեցինք տնակներում, ճաշեցինք, որից հետո հետաքրքիր քննարկում ունեցանք հրամանատարի հետ։
Երկրորդ օրն առավոտյան ուղևորվեցինք դեպի «Արշակունի» ռազմաբազա։ Բաժանվեցինք ջոկատների և սկսեցինք մեր ռազմական գործողությունները: Ծանոթացանք տարբեր զինվորական գործիքների հետ և սովորեցինք դրանցից ճիշտ օգտվել։ Երեկոյան ընթրիքից հետո սկսվեց գիշերային հերթապահությունը՝ 2 ժամը մեկ հերթափոխով։ Այն իրենից ներկայացնում էր հետևյալը՝ մենք պետք է զենքերով հսկեինք տնակի տարածքը:
Արդեն երրորդ օրը կրկին պետք է վերադառնայինք Արատես, սակայն մինչ վերադարձը մենք կատարեցինք առավոտյան նախավարժանքը, նախաճաշեցինք, զբաղվեցինք տարածքի մաքրությամբ, որից հետո ճանապարհ ընկանք։ Արատեսում ուսուցողական պարապմունք ունեցանք Զարկ հիմնադրամի հետ։ Օրն ավարտեցինք խարույկի շուրջ՝ Տիար Բլեյանի և Վահան Յայլոյանի հետ հետաքրքիր զրուրց վարելով։
Վերջին՝ չորրորդ օրը, նախավարժանքից և նախաճաշից հետո սկսեցինք կարգի բերել սենյակները և մաքրել տարածքը, քանի որ ժամանակն էր Երևան վերադառնալու։ Այսպիսով՝ ունեցա չորս հրաշալի, ուսուցողական և հետաքրքիր օրեր, որոնք ինձ մեծ բավականություն պարգևեցին։
Լյուբա Պետրոսյան 